- φρουρεῖται
- φρουρέωkeep watchpres ind mp 3rd sg (attic epic)
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
φρουρεῖται
Look at other dictionaries:
άφρουρος — ἄφρουρος, ον (Α) 1. αυτός που δεν φρουρείται, αφρούρητος 2. ο απαλλαγμένος από τη στράτευση … Dictionary of Greek
έμφρουρος — ἔμφρουρος, ον (Α) 1. αυτός που έχει ή τοποθετεί φρουρά για τη δική του προστασία («ἅτ ἐμφρούρων ὄντων Ἀθηναίων», Ξεν.) 2. αυτός που εκτελεί υπηρεσία φρουρού 3. αυτός που φρουρείται, φρουρούμενος, επιτηρούμενος 4. φυλακισμένος, σε περιορισμό … Dictionary of Greek
αβίγλιστος — η, ο [βιγλίζω] αυτός που δεν φρουρείται από βίγλα, σκοπιά, αφρούρητος, αφύλαχτος … Dictionary of Greek
απερίστατος — ἀπερίστατος, ον (AM) [περιίστημι] 1. (γενικά) αυτός γύρω από τον οποίο δεν στέκεται κανένας 2. αυτός που δεν έχει ανάγκη να φρουρείται, ασφαλής 3. μονήρης, μόνος, έρημος μσν. ανυπεράσπιστος αρχ. 1. (για τραύμα) χωρίς επιπλοκές 2. το ουδ. ως ουσ.… … Dictionary of Greek
αφρούρητος — η, ο (AM ἀφρούρητος, ον) αυτός που δεν φρουρείται ή δεν επιτηρείται … Dictionary of Greek
αφύλαχτος — η, ο (AM ἀφύλακτος, ον) [φυλάσσω] αυτός που δεν φυλάγεται ή δεν φρουρείται, απροφύλαχτος αρχ. 1. (για φρουρούς) αυτός που είναι εκτός φρουράς 2. το ουδ. ως ουσ. έλλειψη προφύλαξης 3. (για πράγματα) αυτό εναντίον του οποίου δεν λαμβάνονται ή δεν… … Dictionary of Greek
ετεροφρούρητος — ἑτεροφρούρητος, ον (Α) αυτός που φρουρείται από άλλον. [ΕΤΥΜΟΛ. < ετερο * + φρουρητος (< φρουρώ) πρβλ. α φρούρητος, περι φρούρητος] … Dictionary of Greek
ευφύλακτος — εὐφύλακτος, ον (Α) 1. αυτός που φυλάγεται ή φρουρείται εύκολα (α. «εὐφύλακτος ἡ καρδία» η καρδιά είναι καλά προφυλαγμένη, Αριστοτ. β. «εὐφυλακτότερον τὸ ὕδωρ τοῡ ἀέρος» το νερό συγκρατείται πιο εύκολα από τον αέρα, Αριστοτ.) 2. φρ. α) «εὐφύλακτός … Dictionary of Greek
θεοφρούρητος — θεοφρούρητος, ον (Μ) (για τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες και για το βυζαντινό κράτος) αυτός που φρουρείται από τον θεό. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + φρούρητος (< φρουρώ), πρβλ. α φρούρητος, νυκτι φρούρητος] … Dictionary of Greek
θεόφρουρος — θεόφρουρος, ον (Α) αυτός που φρουρείται από τους θεούς. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + φρουρος (< φρουρός), πρβλ. δρακοντό φρουρος, έμ φρουρος] … Dictionary of Greek
